Για λόγους ενδοοικογενειακής «φαγούρας» και μόνο, δεν θα προδώσω ηλικίες. Αλλωστε το «είμαι όσο φαίνομαι» είναι μοτο και των δύο ενηλίκων της οκογένειας οπότε κάθε άλλη συζήτηση επί του θέματος τελειώνει πριν αρχίσει.
Κι αφού η μόνη ενδεδειγμένη για την περίσταση τούρτα αυτόν το καιρό θα ήταν μιά τούρτα με άπαχο γιαούρτι, ζελέ και ελάχιστες γκοφρετούλες για πάτο… – ξενερώνεις με το που το ακούς αλλά ας όψεται η μετα-καλοκαιρινή δίαιτα- σκέφτηκα πως θα ‘ταν άδικο για χάρη της γλώσσας και του στομαχιού να μην χορτάσει τουλάχιστον το μάτι!
Να την λοιπόν η τουρτίτσα μας, μοσχομυριστή και περήφανη, έτοιμη να στολίσει το τραπέζι για κάμποσες ημέρες μέχρι να ωριμάσει και να γεμίσει τον χώρο με άρωμα ρόδι και βατόμουρο. Φτιαγμένη αποκλειστικά με φυσικά υλικά : ελαιόλαδο από τη Λακωνία, έλαιο καρύδας και φοίνικα, αμυγδαλέλαιο και βούτυρο καριτέ.
Χρόνια πολλά μπαμπά!!!