Οσο καταδικαστικό ακούγεται το «‘όσα ζήσαμε, ζήσαμε» άλλο τόσο και πιο πολύ πληγώνει η μιζέρια, η απαισιοδοξία και η αδικαιολόγητη εμμονή μας σαν λαός με το παρελθόν και κάθε τι καλό ή κακό προέρχεται από αυτό. Επιδεικτικά αδιάφορος για όλα αυτά ο χρόνος, περνά γρήγορα και η ζωή μας μαζί του, με στιγμές όμορφες ή άσχημες, με εμπειρίες και εικόνες που συχνά δεν προλαβαίνουμε καν να αξιολογήσουμε την ώρα που αυτές συμβαίνουν. Ομως, ότι ζούμε ΤΩΡΑ έχει σημασία και ότι ονειρευόμαστε ΤΩΡΑ – με τα νέα δεδομένα – μετάει πραγματικά.

Με μνήμη επιλεκτικά κενή λοιπόν – κυρίως από τα άσχημα – ας δοκιμάσει ο καθένας από εμάς, να φτιάξει νέες εικόνες, να ζήσει νέες εμπειρίες, να ονειρευτεί νέους παραδείσους. Πιο λιτούς αλλά πιο ουσιαστικούς, λιγότερο εντυπωσιακούς αλλά εξίσου όμορφους.

Καλό καλοκαίρι!